بگو دوستش داری
براي بهترين دوستانم ...
مهم نیست چه سنی داری هنگام سلام کردن مادرت را در آغوش بگیر.
هیچ وقت به کسی که غم سنگینی دارد، نگو " می دانم چه حالی داری "؛ چون در واقع نمی داني.
یادت باشد گاهی اوقات به دست نیاوردن آنچه می خواهی نوعی شانس و اقبال است.
هیچ وقت به یک مرد نگو موهایش در حال ریختن است. خودش این را می داند.
از صمیم قلب عشق بورز. ممکن است کمی لطمه ببینی،اما هماهنگی بازندگی همین است.
در مورد موضوعی که درست متوجه نشده ای قضاوت نکن. وقتی از تو سوالی را پرسیدند که نمی خواستی جوابش را بدهی، لبخند بزن و بگو: "برای چه می خواهید بدانید؟"
موفقیت را پیش از موقع عیان نکن.
پایان فیلم ها و کتاب های خوب را برای دیگران تعریف نکن.
وقتی احساس خستگی می کنی، اما ناچاری که به کارت ادامه بدهی، دست و صورتت را بشوی و یک جفت جوراب و یک پیراهن تمیز بپوش. آن وقت خواهی دید که نیروی دوباره به دست آورده ای.
هیچ وقت از بازار کهنه فروش ها وسیله برقی نخر.
شغلی را انتخاب کن که روحت را هم غنی سازد
هر وقت فرصت کردی دست فرزندانت را در دست بگیر. به زودی زمانی خواهد رسید که او اجازه این کار را به تو نخواهد داد.
چتری با رنگ روشن بخر. پیدا کردنش در میان چتر های مشکی آسان است و به روزهای زیبای بارانی شادی و نشاط می بخشد
در محل کار درمورد مشکلات خانوادگی ات صحبت نکن.
وقتی در راه مسافرت، هنگام ناهار به شهری می رسی رستورانی را که در میدان شهر است، انتخاب کن.
در حمام آواز بخوان. در روز تولدت درختی بکار.
طوری زندگی کن که هر وقت فرزندانت خوبی، مهربانی و بزرگواری دیدند، به یاد تو بیفتند.
بچه ها را بعد از تنبیه در آغوش بگیر.
خوشبختی به سراغ کسانی می رود که آن را با لذت تلاش می خواهند.
ساعتت را پنج دقیقه جلوتر تنظیم کن.
هنگام بازی با بچه ها بگذار تا آن ها هم گاهی برنده شوند.
شیر کم چرب بنوش.
هرگز در هنگام گرسنگی به خرید مواد غذایی نرو. اضافه بر احتیاج خرید خواهی کرد.
فروتن باش، پیش از آن که تو به دنیا بیایی، خیلی از کارها انجام شده بود.
در هر فرصتی که به یادت آمد، با او حرف بزن ،خدایت را می گویم.....
بگو دوستش داری و قربانش می روی....
در حال بارگذاری
" آگاهی" و "دانایی" مسئولیت آور است . "هر که آگاه تر مسئول تر !".آن که می داند مسئول انجام رسالت دانایی خود است و آن که نمی داند در خوشی کاذب نادانی غوطه ور است !! بنا براین آگاهی مقدمه احساس مسئولیت است . آن که "خوشی نادانی !" را بر "درد دانایی" ترجیح می دهد قطعا از آگاهی و دانایی گریزان است !پس "خواندن" آگاهی بخش و مسئولیت آور است و "نخواندن " مایه احساس راحتی !! آیا شما باز هم می خوانید ؟!!!